TEMEL YAŞAM DESTEĞİ
1. YETİŞKİNLERDE TEMEL YAŞAM
DESTEĞİ
İlk yardım uygulamaları, yaş gruplarına göre farklılık göstermektedir. İlk yardım
uygulamaları açısından bu yaş grupları; bebek, çocuk ve yetişkin olarak sınıflandırılır. Bebek
0- 12 ay, çocuk 1- 8 yaş, yetişkin ise 8 yaş ve üzeri olarak kabul edilir.
Temel yaşam desteği uygulamalarına geçmeden önce bazı terimlerin bilinmesi
gerekmektedir.
Bu terimler:
1.Solunum durması
Solunum hareketlerinin durması sonucu vücudun yaşamak için ihtiyacı olan
oksijenden yoksun kalmasıdır. Solunum durmasının belirtileri şunlardır:
- Hasta veya yaralının solunum sesi duyulamaz,
- Solunum sırasında çıkarılan hava hissedilemez,
- Göğüs ve karın hareketleri gözlenemez,
- Dokuların oksijensiz kalmasına bağlı olarak vücudun uç noktalarında
(dudaklar, tırnaklar vb.) morarma (siyanoz) gözlenir.
2. Kalp durması
Bilinci kapalı kişide, büyük arterlerden nabız alınamaması durumudur. Kalp durması
sonucunda;
- Bilinç kaybı,
- Solunum durması,
- Göz bebeklerinin genişlemesi,
- Ciltte siyanoz meydana gelir.
3. Hava yolu tıkanıklığı
Solunum yolunun, yabancı cisimler tarafından nefes alıp verişi engelleyecek şekilde
tıkanmasıdır.
4. Yaşam kurtarma zinciri
Ani kalp durması oluşup sağ kalan kişilerde uygulanan işlemler yaşam kurtarma
zinciri olarak adlandırılır. İlk yardımcı tarafından başlatılan ve sağlık ekipleri tarafından
devam ettirilen yaşam kurtarma zinciri, birbirinin devamı olan dört halkadan oluşur. Bu
halkalar şunlardır:
Yaşam kurtarma zincirinin ilk iki halkası ilk yardımcının yaptığı ilk yardım
uygulamalarını içerir. Diğer ikisi de sağlık personelinin acil bakım uygulamalarını içerir. İlk
yardımcı, yaşam kurtarma zincirinin ilk iki halkasını ne kadar doğru ve hızlı uygularsa sağlık
personeli tarafından uygulanan acil bakımın başarısı da o derece artar.
